Celem wyjazdu był udział w uroczystym otwarciu przebudowanego mostu im. Huey’a P. Longa, którego konstruktorem był Rudolf Modrzejewski (Ralph Modjeski). Budowę mostu przez Missisipi rozpoczęto w 1932 roku a ukończono w 1935 roku. Most w Nowym Orleanie jest typu wspornikowego o długości 241 m przęsła głównego i 161 m przęseł bocznych. Konstrukcja nośna znajduje się 45 m ponad powodziowym stanem Missisipi. Dwutorowa linia kolejowa ulokowana jest między kratownicami mostu. Po obu jej stronach, wspornikowo umieszczono dwupasmowe jezdnie o szerokości 5,5 m. Przyległy teren leży znacznie poniżej powodziowego poziomu rzeki. Wymagało to wykonania odpowiednio długich dojazdów do mostu. Dojazdy kolejowe o długości ponad 7 km są dłuższe od dojazdów drogowych (3,2 km), ponieważ kolej wymaga znacznie łagodniejszych spadków od pojazdów drogowych. Most ten po dzień dzisiejszy pozostaje jednym z najdłuższych mostów kolejowych świata. Most po ok. 70 –latach eksploatacji nie spełniał już współczesnych wymagań w zakresie komunikacji drogowej (zbyt mała przepustowość) i został zakwalifikowany jako „funkcyjnie przestarzały” (functionally obsolete). Most stał się wąskim gardłem, przez który przejazd stawał się coraz bardziej kłopotliwy. Wydział Komunikacji Stanu Luizjana początkowo rozważał możliwość budowy nowego mostu. Współczesne natężenie ruchu wymaga szerszych jezdni, konieczne są także odpowiednio szerokie pobocza. Po szczegółowej analizie ekonomicznej okazało się, że poszerzenie istniejącego mostu Modrzejewskiego będzie znacznie tańszym rozwiązaniem. Poszerzony most ma dwie dodatkowe kratownice po obu stronach istniejących kratownic. Ponieważ nowe kratownice przejęły całe obciążenie z poszerzonych jezdni drogowych, nie było konieczne wzmacnianie istniejących kratownic. Koszt przebudowy wyniósł aż 1,2 mld dolarów. Istniejące dwie jezdnie drogowe o szerokości 5,5 m poszerzone zostały do szerokości 13,1 m (trzy jezdnie + dwa pobocza). Ciężar mostu zwiększył się o ok. 15 tys. ton. Podpory mostu spoczywają na kesonach o wymiarach 20 x 31 m. Przeprowadzone szczegółowe badania geotechniczne wykazały, że podpory które Modrzejewski zaprojektował dla mostu będą mogły bezpiecznie przejąć to dodatkowe obciążenie z poszerzonych jezdni drogowych. Wydając tak ogromną sumę Wydział Komunikacji Stanu Luizjana zastrzegł, że most ten będzie musiał służyć jeszcze przez co najmniej następnych 50 lat. Prace budowlane były wykonywane w warunkach nieprzerwanego ruchu pociągów i ruchu drogowego. Przebudowany most został oficjalnie otwarty 15 czerwca w 2013 roku. Program uroczystości obejmował okolicznościowe wystąpienia władz Stanu Luizjana, po którym, po oficjalnym przecięciu wstęgi, zaproszeni goście przeszli przez most. Wśród gości byli m. inn. przedstawiciele Amerykańskiego Związku Inżynierów Budowlanych (ASCE) oraz Rady Inżynierów Polskich z Chicago a także p. Barbara Myszynski (Polka mieszkająca w Colorado), która wraz z mężem rozpoczęła prace nad filmem dokumentalnym o Rudolfie Modrzejewskim i jego mostach. Rudolf Modrzejewski wybudował na terenie Ameryki Północnej ponad 50 mostów. W ramach uroczystości otwarcia mostu odbył się także bieg, w którym wzięło udział kilkuset biegaczy a także przejazd starych samochodów. W przededniu uroczystego otwarcia mostu w Muzeum Historycznym stanu Luizjana odbyło się seminarium poświęcone historii budowy mostu. Wprowadzenia do dyskusji panelowej dokonał William Conway – naczelny inżynier firmy „Modjeski and Masters”, która opracowała projekt przebudowy mostu. Biuro to założone przez Rudolfa Modrzejewskiego w 1893 roku funkcjonuje po dzień dzisiejszy i należy do czołówki firm specjalizujących się w budownictwie mostowym.

Dr inż. Zygmunt Rawicki
Członek Rady Krajowej i Komisji Współpracy z Zagranicą
Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa


Fot. 1. Od prawej: dr inż. Jan S. Płachta z Rady Inżynierów Polskich z Chicago, inż. William Conway naczelny inżynier firmy „Modjeski and Masters”, Zygmunt Rawicki

 


Fot. 2. Wystąpienie p. Sherii Lebas – sekretarza Wydziału Transportu i Rozwoju (DOTD) Stanu Luizjana

 


Fot. 3 – 5. Widok mostu po przebudowie